ERKEK ZELİHANIN TORUNU
Ben bütün mahallenin dilindeyim
Her dedikoduda bulunurum Bir zamanlar dükkan işleten Erkek Zeliha’nın torunuyum Ben bazı zamanlar ağacın yanındayım Ahlatların altındayım Yüzü jiletle kesilmiş Kötülerin koynundayım Yağmur yağıpta hava bozunca Eve yollanırım çişim gelince Dil döker şiir yazarım Gönüller şen olunca Evden çıkarım annem kızınca Para bozdururum tütün alınca O kahve senin bu kahve benim Bitlenirim kış boyunca Kahve köşesinde güzel laf ettiler Şiirimi benden iyi saydılar Tam yüz kişinin ortasında Anama avradıma sövdüler Benim aklım serseri aklı Cebimde bıçaklar saklı Sakal koyvermiş bir de babacığım var Evlat yüzünden ağlamaklı |