O da yanmış evlâdına..biyerleri yandığında,
Hep ağlamış,oğlu,kızı,torunu ağladığında !…
Kâlbinden söküp-atmamış,artık büyüdüler..deyip;
Kahırlar etmiş,üzülmüş,herbirirni andığında…

Onlardan birer hatıra duruyormuş sandığında..
Gözyaşını tutamazmış,zaman-zaman baktığında…
Kendi bir lokma yememiş..Yavrularım doysun ..deyip;
Boğazına düğümlenmiş,suya ekmek bandığInda !…

Kimselere açılmamış kâlbi kan ağladığında !…
Yorganı başına çekmiş,gözyaşı çağladığında!..
Hep,sessiz çığlıklar atmış !..Kimseler duymasın..deyip;
Zavallıcık,yorgun-bîtab yatağa uzandığında…

Meyhanelerde ziftlenip,çamurlara yattığında,
Ayyaş koca,ortalığı birbirine kattığında !
Bir sitem bile etmemiş..O,BENİM KOCAMDIR..DEYİP;
İçkı-kumar borcu için,altınları sattığında…

Sofrası geciktiğinde,ya da yemek yandığında…
Ellerini bağlayarak,bodruma kapattığında !..
Boynunu büküp,katlanmış..Nolur insaf et !.demeyip;
Sade Allah’a havale etmiş,dayak attığında !…

Altı kürtaj,beş de doğum…Her doğumu yaptığında,
Bebelerini emzirip,şilteye yatırdığında,
Hepsini bağrına basmış,ALLAH’ın yeteeeer !.demeyip;
Yavrularını doyurmuş,kendisi aç yattığında !…

Acımasız ayyaş herif !..tepesi her attığında,
Bir itiraz edememiş,canından usandığında…
B u da ALLAH’ IN bir kulu,bu da bir CAN’dır ..demeyip,
Don-paça sokağa atmış !..gecenin bir yarısında…

----Mehmet Cemalettin Bayhan - ERDEK-