Bir gün sende öğreneceksin ayrılığın acısını
Sen de anlayacaksın neden solar çiçekler
ve sen de hissedeceksin,
gözyaşlarının ıslaklığını.
Gözlerinden geçmişin süzülecek, yaşanmışlıkların
silmeye çalışsan, silemeyeceksin.
akıp gidecek yüreğine dirhem dirhem
Bir soğukluk kaplayacak içini
Üşüyeceksin,
hemde dondururcasına...
Lanet edersin yaşadığına
Bir an gelir,
Düşermiş gibi olursun uçurumlardan
Eller bulamazsın tutunacak
Canın acır sesin duyulmaz...
Uzun uzun bakarsın hayaline
Aynalar yabancıdır artık sana
Bakarsın
Tanıyamazsın kendini, cismini göremezsin
Benliğin kaybolmuştur, bulamazsın...
eğer yüreğine kazılmışsa bir mıh gibi ismi
unuttum demekle unutulmadığını anlarsın..

Bir gün sen de öğreneceksin ayrılığın acısını
Umutların olacak beyazla başlayan
Sayfalar dolusu anılar saklayacaksın
Yazmaktan ellerin nasırlaşacak
ama,
yüreğin nasır bağlamayacak
hiç bir şey unutturmayacak sana
Yarinin gülüşünü..
Düşlerin olacak ucsuz bucaksız deryalarda saklı
Uzun uzun dalıp gideceksin
boşluklarda kaybolurcasına
Bir seda fışkıracak yüreğinden
Neden diyeceksin?
Neden gitti?
sorular yükleyeceksin bir kuşun kanadına
uğurladığın güvercinlerin olacak
dönüşü olmayan sevdaların
içinde saklı kalan bir şeyler
adını koyamadığın
acıların olacak
ve
bir gün,
sende öğreneceksin
ayrılığın azabını...




Volkan KISACIK