zamanede kaybolmuş çığlıklar aslında
bendim..
yerinden yurdundan edilmiş bozkırın, al yanaklı, kısa donlu cocuğuydum
göçle giden bendim..
adına barbar konan barbarlara sevgi aşılayan alperendim
hacı bektaştım, ahmet yeseviydim ahi evranda pabucu dama atılandım.
yangını haftalar süren cengizin mağduru kütüphane bendim
Taşkentte taşlaşan toprağa maya olan...
Talas’ın azgın sularını şerbete çeviren, kanımla ölüp bin dirilen, dirilten bendim
inb-i kemalin sıcrattığı çamurdum , kefen oldum selimle defnedildim...
molla hüsrevdim rahlemdeydi fatih evlat, bir acınası mahalleydim
perişanlık içinde...
Yalınkılıç kuşanan delilerdendim kosavada, Niğbolunda..
Kocatepede bir yiğidin yorganı olmuş sarp kayalar idim
Hasta adam yaftası yemiş mazlumun sahneleri titreten heybetli destanıydım
Peygamberin aşığı, zulme ram olmayan.
Erzurum’da kuyulara doğranıp atılan cığlılklardım
baküde karabağda yankılanan...
Redd-i ilhaktım İzmirde Sivas da Erzurum da Tokatta...
Sarı zeybektim ,
Onurluydum ezdiremezdim!
Yunan’ında olsa bayraktı, ezdirmezdim ezdirmedim de.
Mavi gözlerde çakmaktım, savaronayı müjdeleyen geminin bacasından damlayan bir zerre zifttim...
Kasımın onunda gözleri kasılandım nice al yanaklı cocuklar içinde...
Parmaklıklar arkasında sevgiliye duyulan hasretin hecesiydim
sevdiğim...
Ağa oğluydum , beydim ama mazlumdum elbette
İmralıda ilmeği ikinci kez boynuna gecirilen , afiş edilen bir beyaz güvercindim
Menderesler çizmeye devam eden yurdumun alacakanranlık dünyasıydım
Böyle gitmez ya bu doğacaktır elbet
Elbet doğacaktır en parlak güneş
Demir GÖKÇELİ