Varoluş
elleri titredi
son satırlarını yazarken umarsız ve çaresizce bekledi bekledi zamanın gelişini istemeden sabretmeyi öğrendi sabır ilaç oldu hep kanayan yaralarına çığlıkları ninni idi acı çeken duygularına bekledi sabretti yazdı düşündü düşündü yazdı sustu bekledi zamanı gelsin diye sabretti kanayan parmakları ile yazdı satırlerını insanlık anlasın istedi acılarını çektikleri hep özgürlük içindi varoluş dik duruş insan olmak içindi satır satır ördü oya gibi işledi umutlarını umutları hep yılmamak içindi şimdi elbet zamanı güneşin doğuşunun parlayan ısıtan ve saran dokunuşunun özgürlük için varoluşunun insan oluşunun yaşam oluşunun |