ayten
ayten mahalleden geçerken
kalçalarında iffetini öldürüşün var ya, bu aslında bizi mahfedişin göğüs uçların başkaldıryordu sanki rüyalarını süslüyordun bıyıklarını buran delikanlıların çocuklar da uzaktan söz ederdi: ’ne hatun be, kimlere el değdirmedi ki’ sonra bilmem hangi erkeğe kanıp bilmem hangi şehre sürdün cevherini... ah ayten olurda dönersen bir ormanlıkta herhangi bir çınar ağacı altında ya da istanbul’un almışlarında herhangi bir kenar mahalle evinin saçak altında çocukluğumda büyüttüğüm düşlerimle birlikte a. q. Fırat Aydın |