Cennet Kokulum
/Bütün çocuklar cennet kokar.Sonra cehennemi yaşar ve yaşatırlar/
Düşler sokağımda saklanmış çocukluğun Benimle yine oyun oynuyorsun Güzel ellerinle tutunmaya çalışıyorsun yüreğime Düşman kim Tanımadın bilmedi hiç dilin ve kalbin Öyle savunmasız ve masumdun ki Ah be çocuk Gözlerimi her kapadığımda düşüyorsun avuçlarıma Sımsıkı sarılıyorsun boynuma Kollarımda büyümeni isterdim Yolunda ki taşları temizlerdim tek tek Gözlerine umut olurdum yemyeşil Baharı yaşatırdım mevsimsiz Acılarını üstlenirdim Sen kanama diye Asi ruhuma verilmiş ılık bir imbat yeliydin Elimde olsa korkularını alırdım Kırıklarını temizlerdim hayallerinden bile İlk sevdanı yaşa bana da anlat isterdim Kalemim duruyor arada bağışla Yazmaya elim varmıyor Yıllardır dilim lâl kalem kelam suskundu Sana dair yazamıyordum Bir kaç gün sonra bağrına bırakacağım Çok sevdiğin melissa ve yasemin çiçeklerini Sana cennetten bir köşe yapacağım Cennet kokulum Tanrı misafiriydin yürek yurduma Emanet bırakılmış Zamanı gelince döndün asıl dünyana Gittiğin yerde çok mutlusun Bu yüzden Ağlamıyorum Kısa süreliğine de olsa iyi ki geldin Bana cennet kokusunu tattırdın Sen gidince yüreğim kilitlendi Bazen nefes alamıyorum Boğuluyorum Sonsuza kadar Yüreğimde yaşayacaksın Seni çok sevdim Hissediyorsun biliyorum Işıklar içinde kal Cennet kokulum DENİZ_DERYA35 |