ADAMLA SOKAK
Adamla Sokak
ben biraz ağladım öteki yüzyıllarda bir bıçak nehir gibi aktı kendine bir elmayı elma gibi gördü bir sağır bir köpek havladı birinin bakışında bir kadın bir kadına ölüm gibi çağrılır bir sessizlik olsa yarısı yüzü şu saatte polisleri kuşkulandırır adamla sokak aynı durup dururken aynı bir o kadar çıplak bir o kadar önasya bir gece bir geceye ölüm gibi çağrılır Altan Doğan |