Ben Aslında Hayata Tutunuyorum
Karşılıksız Tanrı rahmeti gibi
Sevgin üzerime yağıyor Sıradan günlerim bayram havasında Sonsuz bir hayat sarmalıyor bizi Tanrıya yakınlaşıyorum adeta Senin yanında Neydi, nasıldı bilemiyorum Küçücük dünyam evrene dönüştü Ağaç demire, demir ağaca Gurur hiçliğe hiçlik gurura dönüştü Kutsal melodiler çınlıyor Ruhumun ekseninde Kanım kaynıyor cennetinde Tüm dileklerim gerçekleşmiş Sen kimsin, ben kimim sormuyorum Bir tek bizi biliyorum Ellerini tutarken senin Ben aslında hayata tutunuyorum… |
Ben aslında hayata tutunuyorum…
Bu eller hayata sımsıkı yapışsın.Sakın düşmesin.
Pozitif duygular içeren şiirinizi beğeniyle okudum.
Ve bundan böyle sizi takip edeceğim arkadaşım.
selam sevgiler.