Açlıkla Doydu Bizim Çocuklar
Ekmeğine elin! pençeni vurma
Üşütüyor halkı sarı sıcaklar İşçiyi oradan orya savurma Bak açlığa doydu bizim çocuklar Dolaşır durmazsın yurdu sürekli Harçlık gibi maaş alır emekli Annenin sütü yok iki bebekli Bak açlığa doydu bizim çocuklar İnsan değil sanki koyun güdersin Gün gelir devrilir sende gidersin Tanrı olsa elbet verirdi dersin Bak açlığa doydu bizim çocuklar Siyaset yandaşı kuluna taktı Bu gidiş işçiyi yoksulu yaktı Sınıf bitti bilinç ortadan kalktı Bak açlığa doydu bizim çocuklar Tüm halklar kardeştir olmaz ayırmak Kolaymı üç çocuk bir can kayırmak Bir paket şüt ile varmı sıyırmak Bak açlığa doydu bizim çocuklar Emek katliamı çoğaldı, yurtta Gençler yatar oldu şimdi tabutta Annelerin başı açlıkla dertte Bak açlığa doydu bizim çocuklar Doğruluk hazine, dedem söylerdi Emeğe düşmanmış yiğidin merdi Koskoca ülkeyi çarmıha gerdi Bak açlığa doydu bizim çocuklar Suç sayılır halklar kardeştir demek Oturdu mideye pişmemiş yemek İşkencede kaldı verilen emek Bak açlığa doydu bizim çocuklar Vurguni yaşamak ayrı bir dram Kırılmış terazi alınmaz daram Her neye dokunsan diyorlar haram Bak açlığa doydu bizim çocuklar Ozan Vurguni |
Adam, yukarıdaki fotoğrafı gösterdi çocuğa,
- Düşmek, o çocuk gibi olmaktır,
dedi.
Çocuk,
-Düşmek buysa, ben hiç düşmeyeceğim,
dedi...
YUKASRIDAKİ FOTOĞRAF OKUDUĞUM BİR YAZIDAN AKLIMDA KALAN BU ANEKDOYU ANIMSATTI EFENDİM. FOTOĞRAF DA ŞİİRİNİZ GİBİ ÇOK GÜZELDİ.SAYGILAR