Her mevsim şu gönlümde bir hatıra bıraktı,
Her mevsim ayrı yerde sönmez bir ateş yaktı.
Benliğini kaybetmiş böyle mecnun yarattı,
Her mevsim kucağıma bir yığın yaprak attı.

Kar mı yağmadı saça, yıllar mı unutmadı?
Bahçemde açacaktı gül sözünü tutmadı,
Kemanıma yalvardım gönlümü avutmadı,
Her mevsim yüreğimi gözyaşımla ıslattı.

Muhabbet delisiyim, giderim peşi sıra,
Bak, feryat ediyorum, düşürdün beni dara,
Eserini gel artık meyhanelerde ara,
Her mevsim kadehime bir tutam zehir kattı.

Ben şimdi yapayalnız derdimle baş başayım,
Hangi ümitle nasıl, menzile ulaşayım,
İsterdim ki, seninle baharda buluşayım,
Her mevsim hâyâlimi geçmez akçeye sattı.

Ne bahar kaldı, ne yaz; ne de hazan sabahı,
Dağlarda yankılanan işte Kerem’in âhı,
Bağrıma bastıklarım ikimizin günâhı,
Her mevsim gölgesini üzerime bıraktı.
Her mevsim üzerime bir avuç toprak attı.