Yüreğim...etmem şikayet ne sana ne de kuluna kendimde ararım hem hatayı hem kusuru izin veririm beni üzmelerine kendim gibi bilirim her insanım diyeni yalanım dolanım olmaz neysem oyum gerçek sanal hiç fark etmez kim ne derse inanırım… can dediklerime canımı veririm ilkem: ’dost dediğin iyi günde değil kötü günde olmalıdır’ bir adım gelene giderim bin adım menfaatleri için çok kullanıldım yeri geldi bir pula satıldım hep kaybeden ben oldum iyi niyetle yaklaşıp kötülük gördüm bana göre kötü olan onlara göre iyiydi belki de… empati yaptım hayatım boyunca tek pencereden bakmadım yaşama ayna tutmak istedim kişinin gönlüne saygı duydum düşünceye düşündüklerimi düşünmeseler bile bencil olmadım asla hayal kırıklıklarını yaşamamak için çok istedim bencil olmak onu da beceremedim elime yüzüme bulaştırdım… ağlayanla ağladım gülenle güldüm değer verdiğimin derdi derdim oldu zıt fikirlerden kendime pay çıkarmaya uğraştım yapılan hatalara kılıflar uydurdum yırtıldıkça kumaş, yamaladım bıkmadan insan bilip insanca sevdim herkesi kimi kardeşim, ağabeyim, ablam, bacım, akrabam, evladım, çocuğum, anam, babam, sevdiğim oldu… cam parçası gibi paramparça kırıldım, için için üzüldüm, sürekli körüklenen ateş misali hiç sönmemek üzere yandım, şelale olup çağladım, sinemi dağlayıp ağladım, yeri geldi isyan ettim ama baktım ki hiç biri benim düşmanım değil olamazda zaten benim tek ve en büyük düşmanım hiç söz dinlemeyen dinletemediğim aptal yüreğim… 07.05.2012_________________Seher_Yeli Güzel sesiyle şiirime nefes olan papatyama çok teşekkür ederim. Sevgilerimle... |