Izdırâblar içinde tâkatımız kalmadı, Gel seninle yüreğim bir karar’a varalım. Altın tepsiyle sunduk lâkin kimse almadı. Kanayan yaramızı mâzi ile saralım.
Gözleri boncuk mavi,kahverengi,yeşildi, Hayâlin aynasında gözyaşımızı sildi. Hele birisi var ki sevildiğini bildi, Ömürden ömür alıp yollarına serelim.
Sevgili dediğimiz can içre canân oldu, Can’a adadığımız günün minesi soldu. Ömür dediğin ne ki işte miâdı doldu, Bir can değil bin can’ı fedâ edip verelim.
Aynalar küsmüş belli yüzündeki o ize, Zaman mevhumu denen birgün getirir dize. Bu bağın bağbanı yok sonunda kaldı bize, Hasbahçesine varıp güllerini derelim.
Yıldızlı semâların şavkı sarsa her yanı, Durdurmak mümkün olsa akıp giden zamanı. Bugün yarın diyerek hep bekledik o an’ı Son nefesi vermeden vuslâtına erelim.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
AYNALAR KÜSMÜŞ BELLİ YÜZÜNDEKİ O İZ'E şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
AYNALAR KÜSMÜŞ BELLİ YÜZÜNDEKİ O İZ'E şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.