Bu kentte
Bu Kentte
Bu kentin demir parmaklıklı pencerelerini seviyorum en çok Yağmuru izlemeyi o pencerelerden. Elimin dediği soğuğa yaslanmayı,ıslanmayı Ben bu kentte rüzgarın çarptığı duvarları öpmeyi seviyorum Her duvarında iz bırakan parmak uçlarına dokunmayı Uçarı bir aşık gibi esen rüzgarı en çok bu kentte seviyorum Sulara basmamaya çalışan telaşlı ayakları izlemeyi Ben bu kentte, özlemeyi seviyorum Saatlerin dakikaları kıskanmasını... Arka koltukları, geminin en yalnız tarafını Martıların en sahipsiz olanını, en köhne kitapçıları Ben bu kentin unutulmuş dipsizliğini seviyorum Bir de artık oturulmayan bankları. Şimdilerde,ıslak bu kent. Sokak lambalarının ışığında çizgi çizgi hayaller vuruyor yere Ağlak şemsiyeler bulutlarla dövüşüyor.. Hangi cama yaslasam başımı, gözyaşı oluyor saçlarımda. Dokunulmamış kaldırım kenarlarını fetheden damlaların seyrine dalıyorum. Yüzü kızarıyor kentin, yaprakları birilerinin ayakları altında ezilirken Geceleşiyor bu kent perdelerin rengi değişince Bu kentte yaşamanın alnından öpmeyi seviyorum Bir de, yalnız kalmayı sokak taşlarıyla göz göze gelince. Özge Güngörmüş |
Saygı ve selamlarımla
Bilal YILMAZ