umut da bir nevi ölmek aslında...
saymıyorum artık
gözümden akan damlaları fırlattım attım yelkovanı akrebi dün de bugün de aynı ne değişecekti ki? umut da bir nevi ölmek biliyor musun? içten içe yakıyor insanı ne kadar umarsan o kadar kayboluyor yaşama sevincin elini attığın herşey sararıyor renkler ahengini yitiriyor ne kadar umarsan o kadar hayal kırıklığına uğruyorsun darmadağın oluyorsun küfrediyorsun hala beklediğine o yüzden ben umutlu bir umutsuz vak’ayım ne olur kurtarsana beni kendi/n/mden... |