Ayrılığın Düştüğü An
Bazen güneş görünmez
Gecedir her an Ne yol görünür ne yön Işığa küskündür Bazen kendinden başkasına görünmez insan Beklentilerin dağları aştığı olur Ve çıkmazların ellere dolaştığı Bir çift göz rengini değiştirir bazen mevsimlerin Ya çiçekler açar her bakışta Ya yağmurlar doldurur çukurları Koklamak ister saçları da Bazen kendinden başkasına dokunamaz insan Kokular hasrettir arzuların burnunda Rüzgârlar hep ters eser Bazen adımlar üşütür insanı Hani ağustosta titrer mi insan demeyin Ağırsıklet yumruklar beyne inmeye görsün Anlamsızlığa esir olma anıdır yaşanan Bazen bugünde yaşayamaz insan İşte öyle bir gün biter Ve yapraktan bir ayrılık düşer |
Güneşi saklı gün doğumlarında gözsuyu kaynatır tüm ayrılıklar.bulutlanan göğünden sızdıkça damla damla acı, hasret ve aldanışın yüzgörümlüğünü gösterir ecel azar azar...azaltarak çoğaldığından yandan...
Muhteşem bir eserdi yetkin kaleminizden okuduğum.Teşekkürler paylaşım için.
Varolsun gönül emeğiniz.Selam ve hürmetlerimle efendim.