’yaşamak’ ve ’ölmek’
yaşamak...
sonunda kuruyup gitmeden sona ulaştığında bir çağlayan gibi patlayarak yaşamak, son nefesinde utanmadan, ve hiç pişman olmadan! geride kalan günleri değil ilerideki sonsuz özgürlüğü düşünerek ölmek, ve ölürken dahi bu dünyadan bir ben geçti deyip gülmek! yaşamak; bir dörtlük kadar kısa ve bir şiir kadar anlamlı, ’ölüm’ ise; şiirin altındaki imza olmalı... Tayfun----- |
Eklediğiniz şiirin çalıntı olduğu tespit edilip
üyeliğiniz iptal edilmiştir.
Edebiyat defteri yönetimi