İhanetinle sahte sevginle yaraladın yüreğimi.
Tam on ikiden vurdun.
Kanım akmadı belki ama gözlerimin feri kesildi.
Dilim varmadı gitme demeye, diyemedi.
Ayaklarıma söz geçiremedim, git git diyemedim peşinden.
Yıkılan hayallerim bile gelmedi ardınsıra.
O kadar çok kanadı ki yüreğim.
Vuruldumda düşmedim yere...

Ardından ;
Hüzne ve kedere boğuldum.
Kış gibi soğuk kaldı ellerim.
Bütün yapraklarım döküldü.
Bütün dallarım kırıldı bak işte.
Bekleyemem artık baharları.
Gittinde sanki ne geçti eline?
Başın göğe mi erdi??...

Bir ayrılık melodisi fısaldayarak kulaklarıma.
Bütün yıldızlarımı çalarak gök/yüzümden.
Issız bir köşede bıraktın kırgın gülüşlerimi.
Hayatımı ömrümü yok edip gittin;
Bir daha dönemesin artık geri...

Gelişlerine mayınlar döşedim sen gideli.
Geride bıraktığın zekatsız bir sevdanın.
Borçlarını yeni yeni ödüyorum.
Alacağını aldın zengindir artık gök/yüzün.
Artık bende sığamam bu şehire.
Her sokağında senden bir iz var...
Attığım her adımda acılar üşütüyor bedenimi.

Her tercih bir kaybediştir bilirsin.
Ve her kaybediş, bir başlangıç.
Ama artık mutlu yüreğim.
Neden? diye soracak olursan.
Her defasında Kaybedişlerin;,
Yeni bir başlangıç olduğunu;
Artık bende anlıyorum!!!