...adamım..
...susamışken yokluğuna varlığım...kendi etimden gibi tutsak yaşıyorum aşkını...yasaklı sevdamın haylaz çocuğu gibi büyütüyorum seni nicedir...kimse bilmez acımı ,sancımı,yanlızlığımı,....sanılanın aksine başım dik gururlu olsamda hep....içimde nasıl bir boynu büküklük!!!...bir yangın ki serapta kavrulan ....savrulan kum kadar çok varlığının yokluğu....seviyorum seni haylaz adam!...asi heyecanınla irkilip...gözündeki akamayan yaşa vurgunum ...meraklı sesine aç kulaklarım, teninin tuzuna hasret ....seni yağmurlu bir günde sevmiştim...ve yine yağmur yağarken sessizce göğsünde can vereceğim!!
|
Ah aşk...yağmurları kurutursun sen gözyaşının içinde , okyanuslarla alınan abdestin tutmaz saliselerde...bir atımlık can ömrüne hibe...bir ömür ölümüne vebal verir gelmişine...geçmişine...!
Duygu yüklü güzel bir yazıydı.Yüreğinizin vuslata ermesi dileğiyle.Sevgiyle.