Sensiz
Hüzünlü bir gece başlıyor yine yalnızım
Sevmenin ağır bedeliyle derteşiyordum
Ömrümün en güzel aşk dolu yılları
Sende kalmıştı
Anılarla resimlerle avunmaya çalışıyordum .
Bu gece sensizlik rüzgarları esiyor sevgilim
Yokluğunda üşüyordum.


Karanlığın ortasında kaldım bu gece
Terk edilmiş sandal gibi yalnızdım
Hırçın dalgalar vuruyordu yüreğime
Sensizliğin açtığı yaralar kanıyordu
Üzülüyordum ağlıyordum
Geçmişi maziyi düşününce
Kahroluyordum.


Duygulara yenik düşmüş
Paramparça bir kalp taşıyorum
İçtiğim sigaralar artık teselli etmiyor
Her neyse sevgilim
Önemi yok sen olmadıktan sonra.
değeri yok hiç bir şeyin.


Yıllar böyle sensiz geceleri sabahlıyarak geçti
Şiirler yazardım senden uzaklarda
Kalemin mürekebine
Hüzün bulaşmıştı yokluğunda
Ayrılığa yanlızlığa isyan ederdim.

Bazen aklıma sen gelirdin
Senli günlerde yaşardım
O tertemiz sevgimizi
Kırık dökük bir eşya gibi
Dağılmıştı her yarım
Evimiz bile yoklugunu fark etmişti
Solmuştu odaların rengi
Duvarlar bile kap kara oldu sevgili
Anladımki hiç bir şeyin anlamı yok
Sen olmadıktan sonra.



yazan ömer karagöz
yazılan tarih 27.04.2012 cuma