Aşkın meziyetini firkatında yaşadım

Umarsuzca ve dehşet vericiydi

Kimi zaman yağan yağmur misali sessiz

Kimi zaman feci yığıntılar bırakan bir deprem gibiydi

Bazen ıslatıyor bazen darma duman ediyordu

Çaresiz hıçkırıklar arasında kalmış

Hüzünlü bakışlardan başka birşey kalmıyordu geriye

Kimileri bu yükün altında ezim ezim eliyor

Kimisi can çekişip kurtarılmayı bekliyor

Kimisi mutlu sona eriyor

Kimisi beklerken benliğini yitiriyor

Bazıları içki şişelerinde ararken teselliyi

Bazıları ise serseri serseri dolanıyor

Evi yokmuş ,Ailesi yokmuş gibi

Herşeyine bir çizgi çekip

Gecenin sessizliğine bırakıyor kendini

Kimisi delice haykırırken sokak başlarında

Kimisi içine atıp suskunluğuna veriyor

Kimisi yazıp kimisi çiziyor

Ve her seven gibi

Ya içinde aşk dolu sözler bulunan bir uzun makale

Yada her acı çeken gibi iç döküşler

Sırtından vurulanlar isyan

Gidenlere eyvallahlar çekiliyordu

Yani;

Herkes içini bir şekilde döküyordu

Ben ise sustum sadece sustum

Ne ağlayabildim

Nede gülebildim

Gidenin ardından baktığım yolda gecelerce bekledim

Ne bir şiir ne bir şarkı yazabildim

Aslında denemedim sayılmaz

Bir kaç kere bir şeyler yazmaya çalıştım

Ama ne zaman onu anlatan bir dizeye geçsem

Yüreğimde tarifi olmayacak bir sancı hissediyordum

O an ateşte ısıtılan bir şişle

Şişlenircesine acılar içinde kıvranmaya başlıyordum

Ve anlıyordum ki ben onu hala çok seviyordum

Oysa bir dur diyememiştim giderken

Kal gitme diyememiştim

Yani anlayacağınız güzel dostlarım

Ben ne yazabildim nede durdurabildim

Benliğimde yaşattığım hayaliyle

Tüketiyorum onlu günleri

Ama şimdi geçmişe dönebilsem

İlk işim BAĞIRA ÇAĞIRA

Gitme dur seni seviyorum der

Bırakmazdım öylece çekip gitsin benden

Yani benim güzel dostlarım

Böyle kavuşulması zor

Böyle İmkansız bir aşk hikayesiydi benimkisi.....



Tamamen doğaçlama yapılan bir çalışmadır düzenleme yapılmamıştır saygılarımla KALEMİ KIRIK MEHMET