Köşklere layıksın..
Aykırı düşüncelerimde
ayrılığın sevgisi var büyütmeye çalıştığım olgunlaşmamış bir sürü ifade hiç büyümedim ki. eskisinden daha çok düşünüyorum son zamanlarda önce yer çekimine isyankar endamın gelir aklıma sonra dört duvar arası tükenmek bilmeyen gelgitlerin ben nasıl sevdiysem gün aydınlığını gecenin karartısını da yaşarım. gururla sahiplenirim adam gibi. telefonda en son sesini duyduğum. ki o an hala aklımda asilik vardı dilinde hep olduğu gibi. uğurlarken bile nazlamak istemiştim seni. o an sende sanırım içlenmiştin ben gibi seni seviyorum çiçek kimliksiz arzuların derdinden midir ne bir birimize hasret kaldığımız zamanlar bilmeden sevmiştik ayrılığı her aklıma geldiğinde dudaklarımda ki öpücük izlerinle avunuyorum bilesin türkülerde mırıldanıyorum senin için okuyorum.. bir sürü kelamların olmuş son zamanlarda hepside içindeki isyanların parçacıkları. bilesin diye dilleniyorum çok özledim seni. sana şimdi buradan selam söyle desem oralara bilmem ki. okur musun yazdıklarımı elini beline koyarak tepeden bakarsın bilirim eh nede olsa köşklere layıksın. bilmem hatırlar mısın? söylemiştim bizim buralarda bu mevsim solgun olur kimseler kalmadı artık. göçler başladı büyük kentlere doğru insanlar yüreklerine sığdırdıkları kadar aşk buldular denizin koynundan nasiplerince bir tek ben veremedim söyleyemedim yüreğimdeki seni. hadi sende git artık her yolcunun bir yolu her bekleyenin bir kavuşması acele eceline koşması var... kitabın arasına koyduğun. bana verdiğin çiçek yüzüme bile bakmıyor artık. kelebekten haber sorup duruyor sevgilim. dilimdeki titrek halimden koklarken kaçırmaya çalıştığım bakışlarımdan anlasa diyorum. anlasa kendiliğince ben söyleyemiyorum. biz ayrıldık çiçek. demek hiç istemiyorum... Sami Arlan |