SONSUZ ZAMAN
Bu kadar inanırken mi
Yok oldu zaman Saniyeler geçmek bilmiyor Dönüp baktığımda bir ömür tükenmişken Varla yokun arasında sancılarım Gitmek için valizini hazırlamış anılarım Ve bir barutluk ateşi kalmış gözlerimin terkedilmiş yaşları Direnmek çare olmuyor Gözlerim kapanıyor ama içimdeki polis Yakamı bırakmıyor Beni sonsuz kodeslere atıyor "Neredeydi şimdiye kadar" Diyor halsiz nefsim Ve duvarımda şekillenmiş azrailim Bir çocuk geliyor uzaklardan İçimdeki çürümüş yosunları topluyor İğrenmeden çekinmeden Ben bile dokunamazken Bitiyor usul usul Zaman duruyor Yelkovanla akrep birleşirken Şimdi sonsuzluk başlıyor. |
beğeniyle okudum kalemin daim olsun arkadaşım sevgimle..