Mustafa Kemal Ağlıyordu
İçim yandı anam babam içim yandı,
Dün gece rüyamda gördüğüm Mustafa Kemal,dı. Mavi gözleri yine çakmak çakmaktı. Rüzgarda dağılmış sarı saçları, Aydınlatıyordu karanlıkları. Hiç böyle görmemiştim onu Ne DUMLUPINAR da ne SAKARYA,da. Çatmıştı kaşlarını,susmuş konuşmuyordu. Dikkatlice baktım,Mustafa Kemal ağlıyordu. Neden çatmış kaşlarını,niçin düşünceli böyle, Bir şey olmuş, bilirim ben Mustafa Kemalime. Bana küskün,sana küskün, Şimdi anladım.Niçin ağlıyor niçin üzgün. Sıra sıra dizilmiş arkasına dünkü ŞEHİTLER Sağında MEHMET,solunda SONER Diğer yanında da öbür MEHMETLER. İyi biliyorum,içi yanıyordu, Mustafa Kemalim ŞEHİTLERE AĞLIYORDU Uzaklaşmak istedim yanından utanarak "Dur" dedi sertçe,uzaklara bakarak. "Bak" dedi."Bunları iyi tanı Onlara emanet etmiştim ben bu Vatanı. Eğer kalırsa yerde yiğitlerin kanları Bir tutarsan şehitlerle,bu vatanı satanı Üzersin,küstürürsün atanı. Cumhuriyetine sahip çık,ışığını söndürme Aydınlığı sen göster bu geçlere" Başımı kaldırmadan yüzüne baktım Mustafa Kemal düşünceliydi. Sen de bilirsin,O ince fikirliydi. Tuttum ellerini saygıyla öptüm. İçim yanıyordu bacım, içim yanıyordu, Mustafa Kemal Paşam ağlıyordu. Ey...Büyük Atam,bize emanet ettiğin bu vatan, Üzerine kurduğun bu Cumhuriyet, Bana,şu gençliğe, bize emanet. Kalırsa bu şehitlerin yerde kanı Yıkılırasa cumhuriyetin, yok olursa Kemalizm EN BÜYÜK NAMUSSUZUM, EN BÜYÜK ŞEREFSİZİM. |
Selam ve saygılar sunarım...