Yâr
Kiremitler döşedim düşümde ki yapıya
Kalacaktık beraber oturmadan yıktın yâr Ağ mı çekti örümcek gönlünde ki kapıya Nerelere kapandın hayattan mı bıktın yâr Yaratana bel bağla umutların bitmesin Yüreğini ferah tut dumanların tütmesin Benim gibi hiç kimse ıraklara gitmesin Bulamadım çöllerde dağlara mı çıktın yâr Sanki kara bulutlar dolanıyor başında Hüzün eksik olmuyor sevdiğimin kaşında Mendil olup ıslansam gözlerinin yaşında Yaraladın bağrımı neden dertli baktın yâr Kurtulalım kederden uzat bana elini Kuş olsaydın incitmem kanadını telini Durduramam bilesin taşan gönül selini Umut verdin ayrıldın ciğerimi yaktın yâr Ömür geldi geçiyor zaman ahir zamandır Daha bize yaz gelmez hallerimiz yamandır Ey sevdiğim başımız neden böyle dumandır Söyle çok mu derdin var eriyerek aktın yâr Gözlerinin yaşını içerine dökersin Eğme garip başını ciğerimi sökersin Aramazsan dermanı benim gibi çökersin O çileli başına hangi derdi taktın yâr Der Ahretlik bekleme neredeysen gelesin Bundan sonra yas tutma benim ile gülesin Hiç dermanım kalmadı bunu böyle bilesin Şu yaralı bağrıma sanki hançer çaktın yâr |
duygulu akıcı muhteşem bir anlatım
değerli üstadımı usta kalemini kutluyor
saygılar sunuyorum..