Şu fani dünyadan geçen ulu beyler,
Baba! Ne bir seda ne de bir haber verirler.
Üzerinde otlar biten yeşil yerler,
Baba! Ne bir seda ne de bir haber verirler.

Bazılarının kabrinde biter yeşil otlar,
Bazılarının sininde biter kara otlar,
Bazılarına açıktır cennetteki katlar
Baba! Ne bir seda ne de bir haber verirler.

Kerametine ulaşan siz ey yüce beyler!
Bazı kabirlerde biter söğüt ve serviler,
Kimi suçsuz, kimi garip, kimi acz yiğitler,
Baba! Ne bir seda ne de bir haber verirler.

Bizi bu dünyaya getiren AZİZ YARADAN,
Bu caniden kurtulup ahretine bağlayan,
Kurtulup ta acı, acı bizi ağlatan,
Baba! Ne bir seda ne de bir haber verirler.

CEMİL’İM, bak ağaçlar açtı yeşil yaprakları!
Duruyor sıra, sıra onların mezarları,
Kiminde sevap, kiminde günahlı taşları,
Baba! Ne bir seda ne de haber verirler.

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
PEDERİME SESLENİŞ’TEN.