Gönül Mangalı
Akşamların yorgun kanatlarında
Özlem bulutları düşer dilime! Bir umuttur hasret kalır yarında Yıldızlar yoldaştır yürek, selime! Ümit goncaları açar gönülde Sevda alkış tutar açan her gülde Bir sevda türküsü sızlanır telde Baharla su yürür gönül, dalıma! Şiirler sel oldu dilde çağladı Tel mızraptan dertli perde ağladı Bir güzelin derdi beni dağladı Hasret zincirini vurdu, koluma! Bilemezdim gönül seli akmadan Sağlamdı bentlerim aşkla yıkmadan Gönül de yanarmış ateş yakmadan Kor ateşmiş elin verdin, elime! Gönül mangalında ateşler yandı Susuz toprak gözüm yaşına kandı Vurguni ozanım her gün virandı Baykuşlar gelipte kondu, çalıma! Abdullah Oral |