BİR GÜN GİBİHazanla kararan yemyeşil doğa; Baharla dirildi kendine geldi. Nisan yağmurunu emdikçe ova; Bilcümle canlının çehresi güldü. Hayat yeraltından üstüne çıktı, Dirilişe sebep ısı, ışıktı, Güneş taze gelin nazıyla şıktı; Güzelliği sis’i bin parça böldü. Bülbülün goncaya güle hasreti; Bitti ve dağıldı ruhi kasveti, Dili tutulmuştu, buldu nusreti; Karga hasedinden, çatladı, öldü. Karıncalar rızık için yayıldı, Kelebekler uçtu gören bayıldı, Arı çiçeklere bala koyuldu; Tasarımı yapan, görünmez eldi. Renk renk uçurtmayla doldu gökyüzü, Masmavi bir tavan oldu gökyüzü, Şimdi, kimliğini buldu gökyüzü; Âlemler ötesi, devasa göldü. Bir gün gibi, bir yıl, geride kaldı, Hay ismiyle Hâlik diriliş saldı, Hayat tabiatta tekrar rol aldı; Bahçenin mutlusu, misk kokan gül’dü; Bilcümle canlının çehresi güldü… Salih Yıldız…19.04.2012 . |