Yoruldum...dünyanın tüm yükü omuzlarımda sanki büküldü belim gayri taşıyamam zarımı demekten yoruldu yüreğim felek denen zalimde bırakmadı yakamı başka kimse kalmamış gibi beni taşlar durmadan... yarim diyerek sardı sevgiye aç ruhumu kollayıp koruyacaktı bir ömür boyu duygularıma karşılık verip benimle olacaktı daima ilk çelmeyi takıp süründürüp birde yetmez gibi üstüme güldü düzenim hal bilmez elinden bozuldu kapıldım bir zalim rüzgara savrulurum oradan oraya... herkes baharı yaşarken güzlerdeyim yine ben kesildi ümidim kapandı tüm kapılarım hangi yola girsem tuzaklar örülü aşkta gurur olmaz deyip savaştıkça oldum sevgi arsızı Azrail gelip çalsa kapımı diye yalvaran oldum her dakika... ellerimle kendi mezarımı kazsam musalla taşına kefenle uzansam gözlerimi kara toprakla doldursam diri diri girip kabrimi kapatsam kurtulur muyum bilmem? 20.04.2012________________Seher_Yeli |
Olmamalı onunla insanın işi
Gönül olduysa uğruna dervişi
Yaradana bırak o bilir her işi.
Sevgili dost,güzel yürekli insan,insan duygularıyla oynayıp,sonra kenardan gülen biriyle ne yapabilirki,dostluk adına,sevda adına.Bırak gitsin ve bu güzel yüreğiniz alıştıkça huzura kavuşsun.Şiiriniz çok dokundu yüreğime,dertler,kederler şiirde kalsın inşallah.Sevgimle,saygımla ,selamlarımla kalınız.