ÇOCUĞUMA...Eşsiz bir zamanın çocukluğuyduk biz, pembe değildi giysilerimiz üstelik çoğu kez temiz de değildi cebimizde çamurlu misketleri taşımaktan ah bir de; çamurlu okul yollarında güle oynaya gidişimiz üstelik haftanın ilk günü temiz pak giydirmiş annelerimiz kıskançlık yoktu ama imrenirdik babasının arabası olan çocuklara şans bu ya; belki birgün bizi de gezdirir diye ceplerde sapanlar, ve en kıymetli urganımız çantalarda birbirimiz canını yakmak değildi hep birlikte gülebilmekti derdimiz aşk şarkıları mırıldanırdık sürekli ne olduğunu bilmeden, düşünmeden belki şimdi olsa gülersiniz, dalga bile geçersiniz; tek ayak üstünde cezadayken arkadaşımız suçlanırdık hepimiz o zaman hepimiz birimiz, birimiz hepimizdik... 20.04.2012 Leyl-i Lâl |
Beğeniyle paylaştım.
Kutluyorum.
Saygılarımla.