KABAHATÇok sakinim bu aralar hava, rüzgar, yağmur sakin kafesteki muhabbet kuşlarım da... bahçedeki çite yakın erik ağacı -birtek- çiçek açmış ve bağımsızlık ilan etmiş dalları üstünde şımarık saka kuşları ocağın üstündeki çaydanlıktan ses geliyor, mis gibi dem’in kokusu üstüne sabırsızlık işte şimdi midemde gidip bir yumurta kırayım, şöyle çay ile birlikte, bahar güneşine nazır... yok istemeden sakinim ki ben başımın haricinde tutmaz ki elim, ayağım... çünkü bazıları için öz’rüm: kabahatimden büyük! 19.04.2012 Leyl-i Lâl (Tüm gün yatağında ya da tekerlekli sandalyede hiçbir hayati işlevini yapamayan, başkasının sadece sevgisine değil, yaşamak için emeğine de muhtaç kişilere dair...) |