...



Aklımız başımızda iyice duralım,
Ulu orta yere atmayalım hiddeti.
Toplum itibarını birlikte kuralım,
Sevgi saygı ile, bitirelim şiddeti.


...


Şiddetin toplumsal boyuttaki sonucunun ne olduğunu iyi bilenlerin yaşadığı bir ülke olduğumuzu zannediyor(d)um.

Ne kadar üzücüdür ki, hele "sağlık" sektöründe çalışanlara yönelik olan, son zamanların gittikçe artan "şiddet" eylemlerinin göz ardı edilmeyecek bir hâle/şekle bürünmesi, maalesef "can yakıcı" olayların yaşanmasına (...Gaziantep’te ki doktorun katli / vefatı gibi...) sebebiyet vermekte olduğunu görmekteyiz...

Onun için ; evde...caddede...sokakta...tribünde...mecliste...her yerde ve zamanda, anlamsız şiddete/şiddetin her türlüsüne, hiç vakit kaybetmeden, hatta hiç susmadan, vatandaş / insan olarak "hayır" diyoruz / ..." bu asabi
savaş(!) " bitip / tükenene kadar da devamlı demeliyiz...

Doktorun kaybında yetime anne,
Doğacak bebeğe, hamile bir eş.
Masumun şen yurdu, oldu virane,
Yaşanacak ana doğar mı güneş.

Kör vakte, adım atar durur yarın,
Altında büyürken, çığ yüklü karın,
Son ağrı yutmadan, tutun çıkarın,
Yaşanacak ana doğar mı güneş.

Neşeyle çocuklar dedikçe baba,
Yolu gözlediği gelmez merhaba,
Akşamdan sabaha sorar acaba,
Yaşanacak ana doğar mı güneş.

Ağıt yakan güfte eksilmez müzik,
Dilde oyalanan, mor renkli emzik,
Geçmeyecek artık, kalpteki ezik,
Yaşanacak ana doğar mı güneş.

Gerçekte sevginin varsa kudreti,
Kökünden koparıp kin ve nefreti,
Yokluğa gömmeli, mel’un mereti,
Varlıkta her yana doğmalı güneş.



.