// Ölüm en inandırıcı gerçek, ölenden başka herkes bilecek //



Kehkeşanların altından geçiriyorum
Göğüs kafesleri boş kadavraları

Uyurken öp beni anne...

Agathon’dan hikayeler anlat
Korkuyorum
Dudaklarımı dik anne, susayım
Sök yüreğimi ver ölü yıkayıcılarına
Sen dokunma
Soğumadan gömsünler anne

Öldürdüğün hayallerimi öyle bir denize at ki
Vurmasın hiçbir kıyıya
Arala peçemi rüzgarın oğlu
Razıyım
Dudakların kan koksun
Ellerin tuz

Daphnis şiirleri okuyan, göğün kapıcıları
Yıldızlar serpiyor, loğusa yataklarına
Arsız bir yontunun çıplaklığında üşüyorum
Ört üstümü…

Eskicilere satıyorlar anne, bakir düşlerimi
Siyah beyaz fotoğraflarımı
Takma kirpiklerimi
Kanaviçe tablolarımı
Hiç açmadığım sigara paketlerimi
Gönderilmemiş mektuplarımı
Doğum lekem de yok ki, tanıyamazsın
Verme beni
Sen öldür anne...

************************************************

Offff offfff dedirttiniz Ayşegül Hanım...

Yaşanmamışlıkların ötesinde anneye duyulan çocuksu özlemler ve candan sarılmalar anneye...

Kutlarım eşsiz güzellikte bir duygu aktarımı ve hissettirişti dizeleriniz,her türlü ödülü ve övgüyü fazlasıyla hak etmiş şiiriniz...

Saygı ve selamlarımla...

güzel bir dertleşmeydi,emeğine sağlık

insanın lisanını üzmeyen en güzel lafızlardan biridir anne veya ana sen onu bin kez öldürsen de o seni bir kez üzmez. bir gün birini getirmişlerdi. annesini dövme suçuyla, annesi akli melekelerini yitirmiş bir kadıncağızdı ve gözünün biri patlamıştı. koluna giren polislere feryadu figanını bir görseydiniz. ne olur yavrumu bırakın diyordu. kendisini o hale koyan caniye yavrum diyordu hem de akli melekeleri yerinde değildi ve onu o hale getiren caninin tüm akli melekeleri yerindeydi. ANA

anneler öldürür mü kızlarını ?

Harikaydı.
Kutluyorum.

Çok güzel bir dertleşmeydi,kutlarım dostum.
Saygılarımla.......

Öfff kardeşim şiirin beni çok etgiledi
Duygu dolu düşündürücü dizeler okudum
Dim ol susmasın kalemin