BÖYLE
Bana bakarlar hep
Şemsiyesiz yürürken yağmur altında... Belki fütursuzluğumdur çeken ilgilerini Belki korkmayışım sağanakta ıslanmaktan Kimbilir? Bir türlü anlayamam ben bunu Neden kaçarlar ıslanmaktan? Giysilerden dolayı mı? Oysa ne çok isterim yürürken ben Yağmur altında yalnız olabilmeyi Yorumlu bakışlar olmadan Sadece kendimle kalabilmeyi... Eskiden hep birilerini kovmak isterdim evden... Habersiz ya da pazarları gelenleri... Gelip de gitmek bilmeyenleri... Rüyalarıma bile sirayet etmişti bu arzu. Sık sık birilerini kovardım çünkü düşlerimde. Artık keskin sınırlarım var. Daha çok sabrım olsa bile Sevdiklerimi alıyorum sadece gerçeklerime Ben böyle çok mutluyum... |