BİR HÜZNÜN HİKAYESİ
Yağmurlu bir pazar akşamıydı;
Sensizliği bırakıpta gittiğinde koynuma Mevsimlerden ilkbahar aylardan nisan O günden sonra karıştı mevsimler Yönümü bulamam şaşırdı pusulam Böylede bırakıp gidilmez ki habersizce ansızın Gitmelerinde bir adabı var kahretsin yine çok yalnızım Hep bana mı bu hüzünlü terkedilişler Hasret bıraktın bir tebessüme Ne yazık ki sende kaldı tüm gülüşler Ağarmış mı saçlarım karmı yağmış düşlerime Oysa ki hep baharı hayal ederdim senli gelişlerimde Hep sen vardın hani sen olacaktın bütün sevişlerimde Yine mi yalnızlığı almışım yanıma Sen yoksun bak dönüşlerimde Git gelle mi geçmiş ömrüm Beyhude seneler beyhude hergünüm Acaba bende aşkta baharı görürmüyüm Güneş doğarmı sabahlarıma yıldızlarım parlarmı gecelerimde Beklenen o gün gelir mi severmiyim sevilirmiyim kalan ömrümde Yine bir pazar akşamı bak vefasız Gökyüzü kederli sicim gibi yağıyor yağmur Mevsimlerden yalnızlık aylardan hüzün gittiğinden beri Gel de gör senden kalan bu unutulmuş eseri Terkedilmiş virane ve yıkık döküktür Sayende yok olup giden sadece ne gurur ne de onur Sana adanmıştı tüm hayatım Anladım ki bir hiç gibi geçmiş koca bir ömür... Sedat Kesim |