Sevdanın yokmuş Lokman hekimi
Özlemin bir kıvılcımken,
şimdi, alev alev yakıyor, bütün tenimi Düşmüşüm, bir kör kuyuya da, hiç kimse, duyamıyor, figanımı sesimi Her derdin, devası olurmuş; lakin, sevdanın yokmuş, bir Lokman hekimi; Bu dertten, hasta düştüm, yarim, gel de çıkar, bağrımdan, hasret hançerini İsmin, dudağımda hıçkırık olup, öylece, vereceğim son nefesimi |