SERSERİ AŞIK
ben avare boş sokakların
karanlığı dolaşan yalnız adamıyım sevgilim demeye muhtaç dudakların gurbetini yaşayan serseri aşığıyım SAÇLARIN vardığım geceler zindan kapısı umutlar tükendi mahküm yarısı saçların aklımda buğday sarısı batıp gidiyor akşama doğru SON MEKTUP bu şehirden son mektup diye başlamışsın yıldızlarda yalan söylemişsin bir akşam üstü kaleminde o mürekkep tadı yok tetiktemidir o kağıdı tutan ellerin son kurşunuda saldın öyle |