Sen Giderken ve Sonrasıgiderken ışığımı aldın gözlerimden hayatımdan renkleri... yaşama tek bir renkle bakmayı öğrendim körler gibi... acı da olsa varlığın yerini yokluğa bıraktı... sayende hüzünlü bir devir teslim töreni başladı içimde... bu sıradan bir nöbet değişimi değildi canım yanıyor sol yanım acıyordu sen giderken bana yokluğun miras kaldı senden arta kalan anıları ganimet bildim kendime. senden kalan son izleride hayal torbama doldurdum. gönül rafıma kaldırmadan önce bozulmasın diye tuz yerine gülüşlerini de kattım arasına... bir kaç tatlı sözle hafızamda sakladığım o ceylan bakışları her gece koynuma aldım da yattım. sen giderken yokluğuna selam durmak zorunda kaldım. hüzünlere kapı araladım. acıları meze yaptım yokluğuna. şerefine kadeh kaldırdım resmine bakarak Muharrem Pala |