Ah KaRaKıZ
Merhaba
Ömrümün tozlu yolları Bugün günlerden pazartesi denize karşı çayımı yudumluyorum Aklımda birtek KaRaKıZ … Saçları ,gülüşü ,baygın bakışları gözümün önünde Sigaramın her nefesinde çayımın her yudumunda Hani insan bulurya yada unuturya Benim hiç unutamadığım KaRaKıZ kim mi ? Göğüs kafesimi çatlatan Yıldırımlar düşüren… Melankolik düşlerimin başkenti… Tam dalmışım ki.. Bir ses takma kafana, düşünme… Sıra senin … Sorsanız neyin var.. Dört beş kelimeden ibaret… Bende bilmiyorum ki oysa hayallerim vardı benim Ama bildiğim bugünün dünden beter olduğu Tutturmuşum bi türkü devam ediyorum... İllede KaRaKıZ… Sonra birden yürü git demesi Ve kendimi tekrar tozlu yollarda buluşum… Tozlu yollarda adımlarımı geceye atarken Yine hüzünlerin en siyahı ve en koyu matemi Biliyorum sen aldırmıyorsun yakarışlarıma Görmezden gelinen bir hayal ve düş… Düş yakamdan kırgın umutlarım, hayallerim Hani diyorum bir ses bir nefes daha… Ama ne bir ses ne bir nefes… Unutmadan ya varsındır ya da yoksun… Ey hayat !!! Ben yokum diyorum… Kabul edemiyorum hayat kırgınlığımı … Sonra aniden kendimi gülüşünde buluyorum.. Tekrar aklıma düşüyor üşüyorum… Temmuzun ortasında donuyorum.. Zemherideyim … Kirli ellerimle sana dokunmaya çalışıyorum .. Ama dokunamıyorum... Ben yaklaştıkça Sen uzaklaşıyorsun…ve yıkılıyorum… Sen gidiyorsun herkesi sana benzetiyorum... Sadece benzerlikten ibaret… Geceye uzanıyorum şehrin ışıkları altında … Yorgun, bitkin, kırgın … En güzel ve en yaklaşılmaz olan yine sen… Sen uzaklaşıyorsun ben tükeniyorum … Ölüyorum yavaş yavaş.. Can çekişiyor bütün duygularım… Ve diyorum,,, Ah KaRaKıZ seni çok seviyorum… |