Ne derdin vardı da
Öyle avazın çıktığı kadar bağırıyordun
Neydi söylesene Allah aşkına
Yemin veriyorum hiç kimseye anlatmayacağım.
Yeter ki anlat ama bağırma!

Aşkım olmadı
Yaşamak isteyip de yaşayamadığım
Uzaklıklarda yıllara boğuldu
Bedenim hep göz yaşlarımda
Sararıp soldu yıllara direnmeden…
Anlat diyordum ama ağlamadan!

Dostluklarım oldu
Paylaşmak için yalnızlığımı
Yalnızlıkmış paylaştıklarım
Uzaklara dalınca gözlerim
Arayıp soran olmadığında anladım
Anlattığınca yavaş yavaş!

Sevgi vardı yüreğimde
Karşılıksızdı sunduğum her şey
İçtenliğimle mutluydum
Benim diye alıp gittiklerinde…
İstersen söyleme artık!

Ve arkadaşlıklar
En güvendiğim onların içtenliği
Ve paylaşmaları sitemsizce
Gülüşleri sevinçlerimle…
Anladım çok iyi anladım!

Namık Kemal ÜLKÜ
Ağustos / 2007