sükut-u hayal..
eskiden
dalından kopardığımız meyvelerin tohumuyla hayaller kurardık toprağa atıp.. ya toprak çok cömertti ya tohum uğramazdık hiç sükut-u hayale.. birkaç bahar sonra dal dal çiçek avuç avuç meyve.. emek ışıl ışıldı gözlerde... yirmi gündür bekliyorum üç beş kabak çekirdeği çimlensin diye... değişmiş herşey.. toprak tohum ve insan.. her adımda sükut-u hayale uğruyoruz nedense.. 04/04/2012 ödemiş |
saygı ve selamlarımla