Ne Zaman Ağlasan Rahmet Sanırdım
Ne zaman yağmur yağsa,
rahmet sanırdım gözlerinden düşenleri. şimdi kimi görsem ağlamaklı, yalan sayarım sevdaları... Ne zaman ’’fikrimin ince gülü’’ sözünü duysam ılık bir lodos bir imbat a bırakır uzun yol seyrindekileri unutmak istediğim bir sahil kasabasını hatırlatır her kış mevsimi sekiz şiddetinde depremler yaşarım her ocak onsekizi... Ve ne zaman yağmur yağsa kalıbımı bastığım iddaalarımı, haybeden verilmiş sözleri, yarım kalan aşk türkülerini, suskun şairleri,... uzun ve yorucu otobüs yolculuklarımı hatırlarım. karlı kış günlerinde beni sana getirdiğini beni-seni biz ettiğini sandığım gel-gitler le uzayan... Ve ne zaman yağmur yağsa ya da ağlayan birini görsem, insem bu yolculuktan koşar adımlarım daha tez ulaştırır sandığım her adımın bizi bitirdiğinden bihaber bizi ayıran yol ayırımlarına saparım yeniden. |
Kelle koltukta sevmelerimiz
her gidişin bir dönüşü olduğunu bilmekten midir ki.
Bırakmalı belki de bir yerlerde
düşünmeyi...
Gelişine sevmeli,
sevebilenleri ve ağlayabilenleri.
Çok güzel bir anlatım,
etkili bir söylemdi.
Tebrik ve saygımla Şair'ine...