SÜRGÜN...
Dökülsün artık gözlerimden yaşlar
Aksın durmadan yüreğim Neye yarar bu dünyada nefes almak artık Üç goncamdan ırak üç goncamdan sürgün Ey yeri göğü yaratan yaradan Bu kadar acıyı neden reva gördün benliğime Neden bunca acıyla harmanladın ömrümü Hiç acımadın mı bu kuluna Umutlarımı yarınlarımı alıp savurdun bir rüzgârda Yıktın mihrabımı üç goncamın sürgün bakışlarında Titredi benliğim yüreğim dizlerim kırıldı Sol yanıma hançerler vuruldu hiç durmadan Bu kadar ağır sancıya dayanırımı ki bu yürek Bunu sen bilirsin ancak sınavında başarısız oldum Sürgün hayata mahkûm oldum Bir cennetin kapısındaydım umudumu bağladığım Her anında dualarımla kabullendiğim Nefes almama neden olanım Ömrümüm en güzel yanı umudumun tek sebebi Uğruna hayatımı vereceğim tek can Sen ey ömrümün en güzel meyvesi Kızım yağmurum baba değişini özlerken Baba diye sarılmanı beklerken karşımdaki duruşunda Nerden bilecektim bir babanın sürgün vaktinde olduğunu Neden, neden babanı sürgün bir hayata mahkûm etin Nasılda döküldü dilinden kelimeler hiç acımadan Her sözün bir kuruşun oldu saplandı yüreğime Karşında ayakta duruyordum ama Öldüğümü görecek kadar bakmadın babana be kızım Hangi dine hangi vicdana sığınarak kırdın kalemimi Hani namerdin sözüne kanarak sürgün ettin beni Baba değişine hasret giderken baba diye sarılmanı beklerken İki yabancı olduk karşı karşıya duran Uzatsam elimi dokuncam saçlarına kokun, kokun yüreğimi cennete çevirdi Bakışların mezarımı kazdırdı dilinden dökülen kelimelerle Bir diriltip bin kere öldürdün Baba idim bu dünyaya gelmene sebep ben idim Yaşatma bu yorgun bedenime sürgün hayatı yaşatma Vur sen öl de bana ben ölürüm be kızım Sen yaşa de yaşat de yaşatır yaşarım kızım Ama beni sürgün bir hayata mahkûm etme, etme be kızım Hasretin sol yanımı çökertti yürüyen bir ceset oldum Umudum sadece baba diye bir sarılışındı Nereden bilecektim yıkıp kıyacaktın hoyrat duruşuma yüreğime Öldüm öldürdün beni kızım bu gün nefesimden nefret ettim Aldığım nefesi oracıkta vermeyi diledim Baba yüreği ya sen sadece sen üzülmeyesin diye vaz geçtim Oysa oracıkta kafama sıkmak vardı oracıkta ölüm vardı Ama sen zaten öldürdün beni be kızım zaten vurdun beni Hiç acımdan ben aman diledikçe sen sıktın kurşunları sol yanıma Vücudum delik deşik ama gıgıyım bile çıkmaz Bak halen sen üzülmeyesin diye tebessüm ediyorum sana Anlamadın mı yavrum anlayamadın mı yağmurum Sen bu gün babanı öldürdün Sen bu gün babanı sokak ortasında vurdun Tam yüreğinin ortasından Kalkmasın artık nasım düştüğü yerden Olmasın ne bir mezarım ne bir sevenim Sen olmadıktan sonra neye yarar nefes almak neye yarar bu hayat Sürgün ettin beni hiç acımadan kızım Olsun sürgünde etsen vurup öldürsen de ben seni sevmekten asla vaz geçmem geçemem kızım… |
Dökülsün artık gözlerimden yaşlar
Aksın durmadan yüreğim
Neye yarar bu dünyada nefes almak artık
Üç goncamdan ırak üç goncamdan sürgün
Ey yeri göğü yaratan yaradan
Bu kadar acıyı neden reva gördün benliğime
Neden bunca acıyla harmanladın ömrümü
Hiç acımadın mı bu kuluna
Umutlarımı yarınlarımı alıp savurdun bir rüzgârda
Yıktın mihrabımı üç goncamın sürgün bakışlarında
Titredi benliğim yüreğim dizlerim kırıldı
Sol yanıma hançerler vuruldu hiç durmadan
Bu kadar ağır sancıya dayanırımı ki bu yürek
Bunu sen bilirsin ancak sınavında başarısız oldum
Sürgün hayata mahkûm oldum
Bir cennetin kapısındaydım umudumu bağladığım
Her anında dualarımla kabullendiğim
Nefes almama neden olanım
Ömrümüm en güzel yanı umudumun tek sebebi
Uğruna hayatımı vereceğim tek can
Sen ey ömrümün en güzel meyvesi
Kızım yağmurum baba değişini özlerken
Baba diye sarılmanı beklerken karşımdaki duruşunda
Nerden bilecektim bir babanın sürgün vaktinde olduğunu
Neden, neden babanı sürgün bir hayata mahkûm etin
Nasılda döküldü dilinden kelimeler hiç acımadan
Her sözün bir kuruşun oldu saplandı yüreğime
Karşında ayakta duruyordum ama
Öldüğümü görecek kadar bakmadın babana be kızım
Hangi dine hangi vicdana sığınarak kırdın kalemimi
Hani namerdin sözüne kanarak sürgün ettin beni
Baba değişine hasret giderken baba diye sarılmanı beklerken
İki yabancı olduk karşı karşıya duran
Uzatsam elimi dokuncam saçlarına kokun, kokun yüreğimi cennete çevirdi
Bakışların mezarımı kazdırdı dilinden dökülen kelimelerle
Bir diriltip bin kere öldürdün
Baba idim bu dünyaya gelmene sebep ben idim
Yaşatma bu yorgun bedenime sürgün hayatı yaşatma
Vur sen öl de bana ben ölürüm be kızım
Sen yaşa de yaşat de yaşatır yaşarım kızım
Ama beni sürgün bir hayata mahkûm etme, etme be kızım
Hasretin sol yanımı çökertti yürüyen bir ceset oldum
Umudum sadece baba diye bir sarılışındı
Nereden bilecektim yıkıp kıyacaktın hoyrat duruşuma yüreğime
Öldüm öldürdün beni kızım bu gün nefesimden nefret ettim
Aldığım nefesi oracıkta vermeyi diledim
Baba yüreği ya sen sadece sen üzülmeyesin diye vaz geçtim
Oysa oracıkta kafama sıkmak vardı oracıkta ölüm vardı
Ama sen zaten öldürdün beni be kızım zaten vurdun beni
Hiç acımdan ben aman diledikçe sen sıktın kurşunları sol yanıma
Vücudum delik deşik ama gıgıyım bile çıkmaz
Bak halen sen üzülmeyesin diye tebessüm ediyorum sana
Anlamadın mı yavrum anlayamadın mı yağmurum
Sen bu gün babanı öldürdün
Sen bu gün babanı sokak ortasında vurdun
Tam yüreğinin ortasından
Kalkmasın artık nasım düştüğü yerden
Olmasın ne bir mezarım ne bir sevenim
Sen olmadıktan sonra neye yarar nefes almak neye yarar bu hayat
Sürgün ettin beni hiç acımadan kızım
Olsun sürgünde etsen vurup öldürsen de ben seni sevmekten asla vaz geçmem geçemem kızım…
NASIL YORUM YAPACAGIMI BİLEMEDİĞİM ENDER BİR ŞİİR
İNAN ÜSTADIM BU ŞİİRİNİZİ AYAKTA ALKIŞLIYORUM