SEN VARSINBiçare gönülleri, yokluğun kavuruyor. Görmeden de sevilen, öyle mübarek yarsın! Sanki, rüzgar kokunu her yana savuruyor. Renk renk açan güllerin, kokusunda sen varsın. Ah efendim! Sen varken; yetimler ağlamazdı. Bülbüller utanır da güllere konamazdı . Yokluğunda ümmetin, yoldan çıkıp da azdı. Kur’an’ın o mübarek dokusunda sen varsın. Kimseler okşamıyor yetim kızın başını, Bak! Hiçbir el silmiyor gözden akan yaşını, Şu an ölse; kimse yok diksin mezar taşını! Haline her gözyaşı döküşünde sen varsın. Nasip olmadı görmek, gül kokunu koklamak. O mübarek kapından çıkışını beklemek. Nasip olmadı kalbe, seni görüp teklemek. Ümmetinin içini çekişinde sen varsın. Ey nebiler nebisi! Gül yüzlü Muhammedim! Hüznüm denizden derin, seni hiç göremedim. Rüyalarımda bile sana hiç eremedim. Hasret denen ateşin, yakışında sen varsın. SESSİZ PERİ |