İFLAH OLMAZ ŞAİRİMİflah Olmaz Şairim Güzel bir göz taktı beni peşine, Sürür gider bilmem nire ahirim! Rastlamadım bu âlemde eşine, Yanarım, hoş görünse de zahirim... Aklım aldı benim bir çift yeşil göz, Ne laf anlar, ne de dinler tek bir söz! Her bakışta içim dolar sanki köz, Ben ömrümü çürütmekte mahirim... Gece gündüz gözlerimde bir o var, Meftun oldum, anlamaz ki nazlı yar! Ey Allah’ım n’olur beni az uyar, Uyku, tünek kaybettim ben sahirim... Hiç görmedim böyle güzel gözlüyü, Huri midir nedir melek yüzlüyü... Bir dinledim baldan tatlı sözlüyü, O, Zühre’yse sandım ki ben Tahir’im... Kim demiş ki sevdayı hiç bilmem ben, Geceleri uykuları bölmem ben? İnanmayın dersem; “aşktan ölmem ben! ” Ben sevdadan iflah olmaz şairim... Antalya–2012/03 TDK: Ahir: son, sonunda, akıbet Zahir: dış görünüş Meftun: tutkun, gönül vermiş, vurgun Sahir: (sahur/ dan) geceleri uyumayan, uykusuz Zühre: Tahirin gözdesi, çoban yıldızı, Venüs 4+4+3=11 li hece vezni... Kurgu bir şiirim... Abarttım mı yoksa? Halil Şakir Taşçıoğlu |