bu şiirimin hikayesi değil belki ama öyle hazin bir tesadüf oldu ki paylaşmak istedim.. şiirlerimi siteye atarken sıraya koymuştum.. sırası gelen şiir burdaki yerini alıyordu.. bu arada siteyi de mümkün olduğu kadar yakından takip ediyor ve özellikle beyaz kurdeleli şiirler ile günün şiiri seçilen şiirleri kaçırmamaya özen gösteriyordum.. 18.10.2007 tarihli şiiri okurken site üyelerimizden Sayın Ada ALBA’ya ait şiirin günün şiiri seçildiğini gördüm ve okumaya başladım.. sonunda da hepimizin malumu kötü haber vardı.. ve ne tesadüftür ki siteye konulmak üzere bekleyen sıradaki şiirimde bir ölüm şiiriydi.

Allah kendisine rahmet sevenleri ve ailesine de sabırlar versin.. Ruhu şad olsun.. o verdikleriyle ve eserleriyle mutlaka aramızda olacaktır her zaman..

o gitti.. sıra kimde mi??
sıra insanda..

Birgün açabildiğim kadar açıp gözlerimi
Bulanık hayaller göreceğim karşımda
Bir dost eli ellerimi saracak…
Ve şanslıysam sevdiklerim
Başucumda olacak…

Umutlu sözler edecekler başımda dostlar
Belki ben onlara gülümseyeceğim
Elimden geldiğince ve zar zor…
Ayrılığın acısıyla titremekte bedenim
Yüzüm alev alev yanıyor…

Gözlerimde kuruyan birkaç damla yaş olacak
Bırakacağım yanaklarıma
İşte o an orada bitecek acım…
Canım çekilince elden ayaktan
Ağlayacak başımda anam ve bacım…

Bakışlarımdan geri dönünce ümit
Belirecek yüzümün kırışıkları,
Kapıları bir bir kapatacaklar…
Ve söndürünce ışıkları
GİTTİĞİMİ ANLAMAYACAKLAR…

İSMAİL ALDEMİR / 26 ŞUBAT 1999

sevgili Ada ALBA’ya..