Canlı köyü denilen yer
On sülale kırk beş hane
Herkes dostluğa pervane
Günler sakin gelip geçer

Köyümün yoktur yokuşu
Her ağacı başka büyü
Güneşte parlarken tüyü
Öter durur incir kuşu

Yıl dokuz yüz altmışaltı
Işık saçıldı köyümde
Okul açıldı köyümde
Aydınlandı tüm karaltı

Önce tütün ile mısır
Sonra sebze, kavak, fındık
Doldu ambar sandık sandık
Ekip durduk yarım asır

Dokuz yüz yetmişti yıllar
Elektrik geldiğinde
Dallara tel değdiğinde
Şavkıyla aydınlandı yollar

Eski evin cumbaları
Rüzgârlardan tırtık tırtık
Antika oldular artık
Gazyağlı cam lambaları

Sokak lambanın altına
Kızlar geceleri gelir
Oyalarla gül çevrilir
Narin parmaklarda kına

Erkekler şehirde esnaf
Dükkânını açar her gün
Kadınlar tarlada güzün
Rızkına ediyor tavaf

Kendini evinde sanır
Köyümüze gelen herkes
Çarşamba’yı bilen herkes
Köyün insanını tanır

Coşari der bezden topum
Anılar ki tülden perde
Canlı köyü denen yer de
Yaşar benim soyum sopum

İbrahim COŞAR