neden sorusunu sormadan önce kendime içime hüzünler doğuyor ve bir kaşık su’da boğuyor şarkılar
ben eski bir fotoğrafım kenarları yıpranmış senin her akşam karanlık çöktüğünde baktığın baba yadigarı bir albümde
sonra aklını, diz kapaklarını, geçmişini yitirdiğin bu evin naftalin kokan köşelerinin kahkaha ile mey edilen sohbetlerinin izleri var porselenlerde / yıllanmış koltuk izlerinde
sen aksanını, hanımefendiliğini bozup hiç bir zaman dertleşmedin bozuk ama Münir Nurettin bir plakla
şimdi önce caddeye sonra kabristana bakan bu odanın yeşilden kadife perdeleri seni gizleyemeyecek bilmelisin ve görmelisin ki tozlu, macunları dökük çerçevelerin arasından aslında benim suretim, sessizliğine mühürlediğin
sana dalıp gitmeler yakışmıyor uzaklara kokular siniyor duvarlardaki hatıralara beyaz ama iki yana taralı saçlarına çaresizlik dem vuruyor son fasılda
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
SON FASIL şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
SON FASIL şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
uzun bir yolculuktur şiir bazen. Ve eskinin gölgesinde akıp giderken dizeler her okuyan kendi payına bir kaç kapıdan kendine yol bulup alacağını alıyor. Resimlerde eskiyen yüzlerimize inat o şarkının melodisini estiriyor eski hüzünlü bir rüzgar... Sessizliğin içinde tüm iç seslerin ayaklanmasıydı şiir... Ah zaman dedim kendi payıma neden bu kadar acımasızsın...
son faslını yaşıyorum bu hayatın aslında ve yreğimde bir şiir madalya gibi taşıyacağım bir şiir sanki ve adı son fasıl, gözlerimi dikmişim pencereden bakınca mezarlık manzarasına sanki ölümsüzlük sadece tek olana aittir fanisin der gibi vuruyor tokatını suratıma ve ben son fasılımda kapatmışım gözlerimi sensizliği dinliyorum.... Bu ne güzel bir şiirdi üstadım kutluyorum
İnsan ömrünün uzun bir maratondan sonra oh be dediği… ya da gitmeye hazırlandığı. Hepimizin yaşayacak olduğu soyut somut anları güzel güzel dile getirmişsiniz.
Son kısmı çok masum ve yanaklarından öpülesi buldum.
Tozlu resimlerimize değen gözyaşlarını akıtan her kalbin bir gün yaşayacak olduğu eylemdi şiiriniz…
Bir kaşık suda fırtınalar kopuyor.Son fasıl yazılmış ömrün son deminde.Eski sararmış bir resim. Hüznün karanlığında seçilmeye çalışılıyor belli belirsiz. Kırık bir koltuk, eski bir radyo. Sessiz bir ev, taş plakta son fasıl.''Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır'' şarkısı dökülüyor resme bakarken, eski zaman hanımefendisinin dudaklarından .Yitip giden sevdasına son yazıyor. der gibi.. Bu resme bakarken ve şiiri okurken insanın aklına bu geliyor. Mazinin derinliklerine saklanmış bir sevda masalı. Yüreğinize sağlık. Selam ve saygılar.Dostlukla kalın.
Aslında genelde tümden gidiyorlar...