NESİ VAR BU SONBAHARIN
acı çekmektir yaşam
her canlı birgün bir şekilde acıya banar yüreğini göç mevsimindeyim sevgili kırlangıçlar baharı muştulasa da kalbim zemheri sol yanım umuda sürgün ezelden beri anarşik sevgiler yeşertirdi yüreğim olur olmaz zamanlarda ve hep görünmez bir el tomurcuğa varmadan kucaklayıp koklamadan kökleyip yerinden ederdi derinlerde izi kaldı kırkyamalı bohça şimdi yüreğim kırkında acı kırkında sancı hangi türküyü söylesem sözleri dilimde yarım kaldı bir zamanlar da uzun ince bir yoldu aşkın meşakkatli yolu şimdilerde aşk adına yeminler edilsede radyolar yarım kalan aşk şarkıları söylemekte aşksızlığa inlemekte aşkın öyle bir tadı vardı şarkılarda adı kaldı aslında hayatta bütün olan bir şey yok sevgili yarımyamalak sevgilerde aşklarda yaşamlarda şimdilerde yeni nesil aşklar moda yarım kalan aşk kırıntıları süpürüyor çöpcüler sokak aralarında bildim bileli yasaklara prangalıydı ömrüm hükmü evde konur sokağa taşardı yasakların bu yüzdendir yldızları seyredip de hayalleri çoğaltıp büyütemeyişim içimde büyüdü sevdam yasaklandım sakladım saklım cümle özleyişlerim kundakta yetim kaldı ilk ihtilalde darağacında sallandı çocukluğum masumiyetim ilk ogün kirletildi dağ gibi adamların kaleminin kırıldığı gün kelamların nutku tutuldu tutuklandı korkuyu içti korkuyla şerbetlendi gençlik yıllarım o vakitlerde İzmirin dağlarında çiçekler açarken Ankaranın yollarında postal sesleri seğitirdi ve çalan siren sesleri yasaklı zamanların ilan belirtisiydi yurdumun üzerine mahzun bir perde iner takvimlerin alnına kara bir leke düşerdi radyolar memleket türküleri söylerken memeleketim insanları ya yağlı ilmekte verirdi son nefesini yada faili meçhulle tanıştırılır idi nesilsiz bir uslupla insan nesli derinde acı kaldı işte bu yüzdendir yine kundakdaki bebeler acıya bandırılmış memelerden süt soğurmakta ve ihtilal kokulu akşamların tütsüleri genzimi yakmakta derinde sancı kaldı nesi var bu sonbaharın bilmiyorum sevgili yüzü hem mahzun hem hüzünlü nesi var bu sonbaharın sevgili nesi var nesi var da takvimlerde düşmeyen bir yası var nesi var bu sonbaharın ferhan erdoğan 24.03.2012 |
her canlı birgün bir şekilde acı’ya banar yüreğini....."
Harika bir şiir okudum. Bütün acıları ve yarım kalınmışlığı bir solukta okudum işte. Yazmak, birebir yaşamak kadar olmalı. Aydınlık yarınlar diliyorum. Saygılar.