Öfke


İçimde bir sıklet i huşu var
Derin bir şiir debreşir gibi huysuzlanıyorum
Mavi desem kırılıyor gök
Yeşil desem ağlıyor mutluluk
Annem pazarlıksız seviyorken
Bir serinlik çöküyor omuzlarıma
Israr edeceğim / inat edeceğim ey yolculuk
Sıfatını göster bana dilek ağacı
Dilime süngü takıp öyle konuşacağım
Öyleyken böyle diye başlayan söz
Seni inimden söküp çıkaracağım

Ne kadar çok makarios süsledi
Göğün camekanları
Süresiz öfkeliymiş gibi habire kusuyor
Kınından çıkardığı cürümleri
Endamsız muskalara çeviriyor
Bir de geçmiş karşıma
Hiçbir şey olmamış gibi
İyilik ibreli kelimelerden
Uzun heceli cümleler kuruyor
Göz aynaları buğulanmış kadınların safında
İhtiyaca binaen kendini satıyor

Gizli ilimlerin haznesinde büyüyen
Büyülü bir büyüklenmenin işaretiyle
İkinin biri gövdelenip
İzzetsiz bir şarkının terennümüyle
Karşıma çıkıyor
Ucsuz bucaksız bir nefesle ıslıklayıp
Güya gayelenecek bir yarını
Üleştirecek umutlarıma

Destur!
İlk muhayyelemin hükmü gereği
Hatta ilk sessizliğimin süsleriyle
Sevdiğim bir akşamın hüzün siperlerinden akarak
Kollarımın gücünü bileni
Hakladığım zaman
Mecnunu giyinmişliğimi farkediniz
Şiiri şehlalı bir parıltıyla
İniltili olanı
Farkediniz.....